ਅਮਰਤਾ ਵੱਲ ਨੂੰ… (ਕਰਮ ਜਦ ਨਿਹਫ਼ਲ ਹੁੰਦੇ ਲੱਗਣ ਤਾਂ ਧਰਮ ਦਾ ਗਲ਼ਬਾ ਵਧਣ ਲਗਦਾ ਹੈ) ਜੀ ਨਹੀਂ! ਉਹ ਡਰੇ ਹੋਏ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹ ਅੰਧਭਗਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਧਰਮ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ

ਇਹ ਵਕ਼ਤ ਹੈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ੁਬਾਨੀ-ਯਾਦ ਕਰਨ ਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕਦੇ ਵੀ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ ਹੁਕਮ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਦਾ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਸਾੜਨ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਤਾਬਾਂ

ਸੁੱਖੀ ਵੱਸੇ ਐ ਸ਼ੰਸਾਰ ਯਾਰੋ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਖਾਵੇ ਨਾ ਏਥੇ ਖ਼ਾਰ ਯਾਰੋ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਸੱਚ ਨੂੰ ਹਰਿਕ ਹੀ ਸੱਚ ਦੱਸੇ, ਰਤਾ ਨਾ ਰੱਖੇ ਕੋਈ ਪਰਦਾ, ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਲਾ

ਮਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰੱਬ ਆਪ ਹੈ ਵੱਸਦਾ ਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈ ਜਾਵੇ ਰੱਬਾ ਫਿਰ ਇਹ ਨੀ ਦੱਸਦਾ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਛਮ ਛਮ ਵਰਦੇ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਫੜਦਾ ਕੋਈ ਬਾਂਹ ਓ

ਲਹਿਰਾਂ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਚਲਦੀਆਂ ਨੇ ਆਰੁਕ ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਰਫ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਦੀਆਂ ਨੇ ਹਵਾਵਾਂ ਪਰ ਵਗਦੀਆਂ ਨੇ ਹਰ ਪਲ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨ,ਮਹੀਨੇ, ਸਾਲ ਵੀ ਬਣਦੇ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਉਸ

ਰਾਜ-ਧਰਮ ‘ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਂਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਉੱਚਰੇ: ਪਿਆਰੇ ਭਗਤ-ਜਨੋ! ਰਾਜੇ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇੱਕੋ ਹੀ ਧਰਮ ਰਾਜ-ਧਰਮ ਮਤਲਬ ਸਮੂਹ ਪਰਜਾ ਦੀ ਭਲਾਈ ਤੇ ਮੁਲਕ ਦਾ ਚੌਤਰਫ਼ਾ ਵਿਕਾਸ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਤਾਣੇ