ਉੱਧਰ ਦੇਖੋ! ਮੇਰੀ ਸ਼ਾਦੀ ਟੰਗੀ ਪਈ ਹੈ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕੰਧ ਦੀ ਕਿੱਲੀ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਤਮਗੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕਦੀ-ਕਦਾਈਂ ਨਿੱਕਲ ਆਉਂਦੇ ਹੋ ਉਸ ਤਮਗੇ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਕਿਸੇ ਮਹਿਮਾਨ

ਮਾਂ ਬੋੱਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਡੀ, ਕੱਖੋਂ ਹੌਲੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਵੇ, ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ, ਹਰ ਦਿਨ ਲੈਂਦੀ ਹੌਕੇ ਹਾਵੇ। ਪੰਜਾਬ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦਾ ਹਰ ਨਾਹਰਾ, ਖੋਖਲਾ ਅਤੇ ਬੇ ਮਤਲਬ ਜਾਪੇ, ਭੁੱਖ ਨੰਗ

ਉਹ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਢੰਗ ਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਤਾਕਤ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਤੇ ਵਾਕਿਫ਼ ਨੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਰਮ ਦੇ ਖੋਖਲੇਪਣ ਤੋਂ ਵੀ ਖੋਖਲੇ ਧਰਮ

ਅਮਰਤਾ ਵੱਲ ਨੂੰ… (ਕਰਮ ਜਦ ਨਿਹਫ਼ਲ ਹੁੰਦੇ ਲੱਗਣ ਤਾਂ ਧਰਮ ਦਾ ਗਲ਼ਬਾ ਵਧਣ ਲਗਦਾ ਹੈ) ਜੀ ਨਹੀਂ! ਉਹ ਡਰੇ ਹੋਏ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹ ਅੰਧਭਗਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਧਰਮ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ

ਇਹ ਵਕ਼ਤ ਹੈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ੁਬਾਨੀ-ਯਾਦ ਕਰਨ ਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕਦੇ ਵੀ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ ਹੁਕਮ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਦਾ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਸਾੜਨ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਤਾਬਾਂ

ਸੁੱਖੀ ਵੱਸੇ ਐ ਸ਼ੰਸਾਰ ਯਾਰੋ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਖਾਵੇ ਨਾ ਏਥੇ ਖ਼ਾਰ ਯਾਰੋ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਸੱਚ ਨੂੰ ਹਰਿਕ ਹੀ ਸੱਚ ਦੱਸੇ, ਰਤਾ ਨਾ ਰੱਖੇ ਕੋਈ ਪਰਦਾ, ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਾਲਾ