ਐ ਕਵੀ! ਤੂੰ ਨਜ਼ਮ ਲਿਖ ਉਹਦੀ, ਜੋ ਸੜਕ ‘ਤੇ ਪਿਆ, ਰੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕੁਰਲਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਐ ਕਵੀ! ਤੂੰ ਨਜ਼ਮ ਲਿਖ। ——————0—————— ਐ ਕਵੀ!

  ਇੱਕ ਮਿੱਕ ਹੋਏ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹਾਂ। ਜਵਾਬ ਤੇਰਾ ਸੀ, ਤੂੰ, ਤੂੰ ਹੈਂ, ਮੈਂ, ਮੈਂ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਜਜ਼ਬਾਤ ‘ਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ

ਪੰਜਾਬ ਬੋਲ ਕੁਝ ਤਾਂ ਬੋਲ, ਦਿਲ ਦੀ ਘੁੰਡੀ ਖੋਹਲ, ਐ ਪੰਜਾਬ ਕੁਝ ਤਾਂ ਬੋਲ! *******************   ਤੈਨੂੰ ਵੱਢਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਟੁੱਕਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਪਿੰਜਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਮਰੋੜਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਦਰੜਿਆ, ਤਦੇ ਹੈ ਤੇਰਾ ਮੁੱਖ

ਪੁਸਤਕ “ਗ਼ਜ਼ਲ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਵਾਘਿਉਂ ਪਾਰ” ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ 101  ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ‘ਚ “ਪਾਕਿਸਤਾਨ ‘ਚ ਪਿਛਲੇ 100 ਸਾਲ ਦੇ ਚੋਣਵੇਂ

ਕੰਵਰ ਇਮਤਿਆਜ਼ ਦੀਆਂ 76 ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ 21 ਸਾਹਿੱਤਕ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਸੰਪਾਦਕ ਸ਼ਾਹਿਬਾਜ਼ ਖ਼ਾਨ ਅਤੇ ਮੁਨੱਜ਼ਾ ਇਰਸ਼ਾਦ ਨੇ “ਬੋਲ ਸੂਰਜਾ ਬੋਲ” ਵਿੱਚ ਦਰਜ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਸਿਰਜਣਾ ਕੇਂਦਰ (ਰਜਿ:) ਕਪੂਰਥਲਾ ਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ

ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰ, ਫੜ ਉਂਗਲੀ ਮੇਰੀ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਰ। ****************** ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈਦਾ, ਅੱਖੀਆਂ ਨਹੀਂ ਭਰੀਦੀਆਂ, ਐਂਵੇ ਨਹੀਂ ਰੋਈਦਾ। ਚੁੱਪ ਨਹੀਂਓ ਵੱਟੀ ਦੀ, ਧੁੱਪ ਛਾਂ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਝੱਲੀਏ ਨੀ ਜ਼ਿੰਦੇ,

ਚਿੜੀ ਵਿਚਾਰੀ ਕੀ ਕਰੇ, ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ‘ਚ ਡੁੱਬ ਮਰੇ? ਹਨੇਰੀਆਂ ਨੁੱਕਰਾਂ ‘ਚ ਬਹਿ, ਅੱਖੀਆਂ ਤੋਂ ਮੱਖੀਆਂ, ਝੱਲਦੀ, ਬੁੱਢ ਵਰੇਸੇ, ਬੋਲਣ ਦੀ ਥਾਂ ਚੁੱਪ ਧਾਰੀ, ਪੀਣ ਦੀ ਥਾਂ ਪਿਆਸੀ ਮਰਦੀ ਚਿੜੀ,

ਮੈਂ ਕਹਿੰਨੀ ਆਂ, ਮੇਰੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਸੁਫ਼ਨੇ, ਨਾ ਭੰਨਿਓ, ਨਾ ਤੋੜਿਓ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦ, ਡਰ ਡਰ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਆਂ, ਡਰਦੀ ਹਾਂ, ਤ੍ਰਿਹਦੀ ਆਂ, ਕੁਝ ਮੂੰਹੋਂ ਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਆਂ। ****************

ਇਹ ਕੇਹੀ ਹਵਾ ਚੱਲੀ ਹੈ! ਦੰਭੀ ਹਵਾ ਚੱਲੀ ਹੈ!! ਸਾਜ਼ਿਸ਼ੀ ਹਵਾ ਚੱਲੀ ਹੈ!!! ਇੱਕ ਹੱਥ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ , ਹੱਥ ‘ਚ ਫੜਿਆ ਮੋਬਾਇਲ, ਆਪਣੇ ਹੀ ਰੰਗ ‘ਚ ਰੰਗਿਆ ਬੰਦਾ,

ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਮੁਹੱਬਤ ਅਤੇ ਬਿਰਹਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਭਾਰੂ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਹੁਤੇ ਕਵੀ ਅਤੇ ਕਵਿਤਰੀਆਂ ਆਪਣਾ ਸਾਹਿਤਕ ਸਫਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ‘ਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ