ਜਿਸ ਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋ ਗਿਆ ਬਰਬਾਦ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਉਸ ਦੀ ਸੁਣਨੀ ਕਿਸ ਫਰਿਆਦ ਹੈ। ਰੁਕ ਜਾ ਕੁਝ ਚਿਰ ਹੋਰ ਤੂੰ ਕਾਹਲੇ ਦਿਲਾ, ਅੱਗੇ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ।

ਅਨੰਦ ਕਾਰਜ ਹੋਣ ਪਿੱਛੋਂ ਭੁਪਿੰਦਰ ਦੀ ਗੁਆਂਢਣ ਜੀਤੋ ਆਖਣ ਲੱਗੀ,”ਹੋਰ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁੱਝ ਠੀਕ ਆ,ਪਰ ਜੋੜੀ ਨੀ ਬਣੀ।” “ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਾਲਾ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਲੱਗਾ ਹੋਇਐ।ਅੱਸੀ ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਦ੍ਹੀ ਤਨਖਾਹ

(1). ਵਸੀਅਤ ਨਾਮਾ ਮੈਂ ਲਾਭਾ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ੇਰਾ (ਲੱਭੂ ਦਿਆਂ ਦਾ) ਸਕਨਾਂ ਕਾਨਾ ਜੱਟਾਂ, ਤਹਿਸੀਲ ਫਿਲੌਰ, ਜਿਲ੍ਹਾ ਜਲੰਧਰ, ਆਪਣੇ ਹੋਸ਼ ਹਵਾਸ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਵਸੀਅਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿ ਮੇਰੀ

ਸੋਹਣ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਕਾਮੇ ਰੌਬਟ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਅੱਜ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਬਦਾਮਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਖੁੱਲਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਡਰਿਪ ਨਹੀਂ ।ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ । ਮੈ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਨ ਲੈ

(1) ਸਮਝੋਤਾ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਚੋਣਾਂ ਆ ਗਈਆਂ।ਸਰਪੈਂਚੀ ਲਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦੋ ਚੌਧਰੀ ਆਤਾ ਸਿਹੁੰ ਤੇ ਮਾਘਾ ਸਿਹੁੰ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਨਿੱਤਰੇ।ਦੋਵੇਂ ਚੰਗੇ ਸਰਦੇ-ਪੁੱਜਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ।ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਪਹਿਲਾਂ

“ਚੱਲ ਛੱਡ , ਹੌਸਲਾ  ਕਰ ,ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ,ਕਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੱਡ ਪੈਰ ਮੋਕਲੇ ਹੋ ਗਏ ਆ ,ਹਾਲੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜੋਗੀ ਹਿੰਮਤ ਬਥੇਰੀ ਆ ਮੇਰੇ ‘ਚ” “ਹੌਸਲੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੌਸਲਾ ਹੀ

(ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ) ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕੰਬ ਉੱਠਿਆ। ਫੜਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਪਰ ਭੂਆ ਜੀ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਚੋਗ਼ਾ ਫੜ ਲਿਆ। ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਤੇਜ ਹੋਣ

-ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਪਹਿਲੀ ਸਾਮੀ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਭਿੰਦਾ ਪਟਵਾਰੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਬੋਹਣੀ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਭ ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲੀ ਚੰਗੀ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਹੀਲ ਹੁੱਜਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ,

ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਟਰੱਸਟ (ਰਜਿ.) ਫਗਵਾੜਾ (ਕਪੂਰਥਲਾ) ਵੱਲੋਂ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਪਲਾਹੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਤ ਪੁਸਤਕ ‘ਪਰਵਾਸੀ ਪੰਜਾਬੀ ਜਿਹਨਾਂ ‘ਤੇ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ’ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਵੇਕਲਾ ਉਪਰਾਲਾ ਹੈ ।

ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭੰਮਰਾ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਕਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਬੇਅੰਤ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਊਰਜਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਕੌਸ਼ਲ ਰਾਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ