(1) ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਦੀ ਕਰਾਂ ਕੀ ਸਿਫਤ ਯਾਰੋ? ਫਿਊਜ਼ ਬਲਬਾਂ ‘ਚੋਂ ਕਰੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੈਦਾ। ਗੱਲ ਯੱਕਿਆਂ ਗੋਲਿਆਂ ਦੀ ਛੱਡੋ, ਸੁੰਦਰ ਬੇਗਮਾਂ ਦੀ ਕਰੇ ਤਾਸ਼ ਪੈਦਾ। ਜੀਂਦਾ ਕਰ ਦੇਵੇ

ਹੋ ਗਈ ਯਾਰੋ ਕਮਾਲ ਲੋਕੀਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਐਤਕੀਂ ਕਰਨ ਸੁਆਲ ਕਈ ਨਵੇਂ ਚਿਹਰੇ ਜਿੱਤ ਗਏ ਕਈ ਦਿੱਗਜ ਹਾਰੀ ਜਾਂਦੇ ਆ। ਹੋਈ ਸੱਤਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸਫਾਈ 80,80 ਹਜ਼ਾਰ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਹੁਣ

ਪਾ ਕੇ ਸੁਰਮਾ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਮਟਕਣਾ। ਜਾਪਦਾ ਜਿਉਂ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਵਰਸਣਾ।   ਉਸਦਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹਿਣਾ ਹੱਸ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਕਰਦਾ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦਾ ਧੜਕਣਾ।   ਤੇਰੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਤਾਂ

ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਕਹਾਣ ਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ: ਡੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਬਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੇ

ਉਮਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੱਜਣਾਂ ਮਾੜੇ ਧੰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸਿਆਣੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਕਰਨੀ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਸੰਦੇ ਦੀ ਜੋ ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਮੂਹਰੇ ਅੜਦੇ

ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਕੰਮ ਕਰਾਏ ਪੈਸਾ, ਵੈਰੀ ਨੂੰ ਮੀਤ ਬਣਾਏ ਪੈਸਾ। ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਖਿੜੇ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ, ਜਿਸ ਦੀ ਜੇਬ ‘ਚ ਆਏ ਪੈਸਾ। ਇਸ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾੜਾ, ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ

ਭਰਾ-ਭਰਾ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਾਏ ਪੁਆੜੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬਿਠਾਓ ਨਾ। ਇੱਕੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੰਡਾਂ ਪਾਏ,ਉਸ ਨੂੰ ਘਰੀਂ ਬੁਲਾਓ ਨਾ। ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਾਗੀਂ ਜੋ ਅੱਗਾਂ ਲਾਏ,ਉਸ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਓ ਨਾ।

(1) ਸੜਦਾ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਵੇਖ ਤੂੰ ਮੱਚਿਆ ਹਨ੍ਹੇਰ ਹੈ ! ਨਾ ਰਾਤ ਸਹਿਜ ਸ਼ਾਂਤ ਨਾ ਨਿੱਖਰੀ ਸਵੇਰ ਹੈ ! (2) ਫਿਰਕੂ ਜਨੂਨ ਕਹਿਰ ਹੈ, ਵਾਵਾਂ ‘ਚ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ ਜਨਤਾ ‘ਚ

ਅਮਨ ਤੇ ਜੰਗ ਜੰਗ ਨਾਲ ਕਦੇ ਕੋਈ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੰਗ ਨਾਲ ਕੇਵਲ ਤਬਾਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਕੋਠੀਆਂ ਤੇ ਵੱਡੀਆਂ, ਵੱਡੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ

ਯੁੱਧ ਜੋ ਤਬਾਹੀ ਤੇ ਮੌਤ ਲਿਆਓਂਦਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਉਸਦਾ ਵਿਓਪਾਰ ਕਿਓਂ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਮਾਸੂਮ ਲੋਕਾਂ ‘ਤੇ – ਇਹ ਅਤਿਆਚਾਰ ਕਿਓਂ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰ, ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਰੂਦ