ਮੈਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਨਵਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਿਆ।ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਬੱਸ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ, ਦੋ ਜਣੇ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹ

ਜਦੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸੱਜਣਾਂ ਮੋਬਾਈਲਾਂ ਨਾਲ ਯਰਾਨੇ ਪੈ ਗਏ ਮੀਆਂ ਬੀਵੀ ਇੱਕੋ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਬੇਗਾਨੇ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਭੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੋਬਾਈਲਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰਾਂ ਨਈ ਰਹੀਆਂ

  ਸੁਨਿਆਰੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸ਼ਕਲ ਉਤਾਰੀ ਮੈਂ ਲਗਦੀ ਹਾਂ ਫਿਰ ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ ਸੱਜ ਵਿਆਹੀ ਪਾ ਤੁਰਦੀ ਵਿਹੜੇ ਖਿੜ ਜਾਂਦੀ ਰੌਣਕ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਮੇਰਾ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਰੈਣ ਬਸੇਰਾ ਮੈਂ ਮਹਿਲਾਂ

ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੋਂ ਚੱਲ ਕੇ ਪੰਡਤ ਪਹੁੰਚੇ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਪਾਸ। ਕਹਿੰਦੇ,”ਗੁਰੂ ਜੀ,ਸਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਹੈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਹੈ ਆਸ। ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਨੇ ਸਾਡਾ ਤਿਲਕ, ਜੰਜੂ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਪਾਇਆ। ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂਆਂ

ਡਾ.ਮੇਘਾ ਸਿੰਘ ਸਮਰੱਥ ਵਾਰਤਕਕਾਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਲਗਪਗ ਇਕ ਦਰਜਨ  ਪੁਸਤਕਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਬਹੁਪੱਖੀ, ਬਹੁਰੰਗੀ ਅਤੇ ਵਿਲੱਖਣ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ। ਘੱਟ

ਕੁੱਝ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਵੋਟਾਂ ਪੈਣ ਦਾ ਜਦ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਏ ਐਲਾਨ ਬੇਲੀ, ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਕਵੱਲੀ ਕੱਢ ਲਈ ਏ ਬਾਹਰ ਜ਼ਬਾਨ ਬੇਲੀ। ਇੱਕ, ਦੂਜੇ ਵਿਰੁੱਧ ਦੂਸ਼ਣਬਾਜ਼ੀ ਕਰਕੇ ਆਪ

ਗਰਮੀ ਮੁੱਕੀ, ਬੱਚਿਉ ਆਈ ਸਰਦੀ। ਕਰਿਉ ਨਾ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ। ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖਿਓ ਗਰਮ ਕਪੜੇ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਸਰਦੀ ਨਾ ਮੁੱਕੇ। ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸੌਂਵੋ,ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਜਾਗੋ। ਜਾਗ ਕੇ

ਸਬਜ਼ ਮੰਦਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਭਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਸਬਜ਼ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚਾੜ੍ਹਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਕੋਈ ਸਬਜ਼ ਮੰਦਰਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜ ਪੈਂਦੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਅਰਬਾਂ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ ਅੱਜ —- ਸੰਤ ਰਾਮ ਉਦਾਸੀ (ਮਹਿਰੂਮ) ਕਿਰਤ ਕਰੋ ਤੇ ਆਪੋ ’ਚ ਵੰਡ ਖਾਓ ਸਾਰੀ ਧਰਤ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਿਆ ਸੀ। ਭੱਜਾ ਆਇਓਂ ਮਰਦਾਨੇ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸੱਚੇ ਇਸ਼ਕ

ਤੂੰ ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਲਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਪਾਸੇ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਮਨੁੱਖ ਬਾਬਾ। ਇਹ ਬਣ ਕੇ ਵਾਰਿਸ ਮਾਲਕ ਭਾਗੋ ਦਾ, ਹੱਕ ਦੀ ਖਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਦੁੱਖ ਬਾਬਾ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ