ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ (ਕਾਵਿ – ਪ੍ਰਮਾਣ) – ਪ੍ਰੋ: ਦੀਦਾਰ ਸਿੰਘ- 8 ਅਪ੍ਰੈਲ 1929 11: ਅਸੈਂਬਲੀ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਬੰਬ ਗੋਰੇ ਦੀ ਲੁੱਟ ਚਲੇ, ਕਿਉਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ। ਬੰਬ ਸੁੱਟਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ, ਹੋ

ਬਾਜ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਸੰਤ ਸਿਪਾਹੀ ਕੌਤਕ ਨਵਾਂ ਰਚਾਇਆ, ਹੋਲੀ ਖੇਡਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਹੋਲਾ ਸੀ ਖਿਡਵਾਇਆ। ਅੱਖਾਂ ਮੋਹਰੇ ਤੱਕ ਜਾਲਮ ਨੂੰ ਜੋ ਡਰਦੇ ਥਰ-ਥਰ ਕੰਬਣ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾ ਗ਼ੈਰਤ ਦੇ ਟੀਕੇ ਅਣਖ

ਇੱਕ ਮਰਦ ਨੇ ਦੂਜੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦਾ ਲਿਆ ਸਹਾਰਾ ਤੀਜੇ ਮਰਦ ਨੇ ਦੂਜੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਸਾੜ-ਮਾਰਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸੜ-ਮਰਨ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ

ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਭੋਲ਼ਾ ਹਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਧੌਣ ਝੁਕਾਈ ਦੇਖੋ ਕਿੱਦਾਂ ਨਿਰਬਲ, ਹੁਣ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਦਾਰੂ ਮਿਲਣੀ ਮੁਫਤੋ ਮੁਫਤੀ ਕੈਸਾ ਇਹ ਫੁਰਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੇ

ਆਖ਼ਿਰ ਕਿਉਂ ਬੰਦਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਹੜਾ ਡਰ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਇੰਨਾ ਸਤਾਉਂਦਾ ਹੈ? ਡਰ ਦੋ ਡੰਗ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣ ਦਾ ਡਰ ਪੜ੍ਹ-ਲਿਖ ਰਹੀ

ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ਮੁਕਾਮ ਤੁਹਾਡਾ। ਸੂਰਜ ਵਾਂਗੂ ਚਮਕਦਾ ਹੈ ਨਾਮ ਤੁਹਾਡਾ। ਮੇਹਨਤਾਂ ਹਿੰਮਤਾਂ ਨਾਲ ਤੱਰਕੀ ਪਾਈ ਹੈ, ਏਸੇ ਲਈ ਬਣਦਾ ਹੈ ਸਨਮਾਨ ਤੁਹਾਡਾ। ਲਗਨਾਂ ਨਾਲ ਦੀਪ ਤੁਸਾਂ ਜੋ

  ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਤੁਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਉਨਾਂ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਬੁੱਲੀਆ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ੀਆ ਖੌਰੇ ਕਿੱਥੇ ਕਿਹੜੇ ਰਾਹੇ ਰੁੜ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਥੱਲੇ ਮਾਣੀਆ ਮੌਜ ਬਹਾਰਾਂ

ਜੀਵਨ ਪੈਂਡਾ ਸਫਰ ਦੁਰੇਡੇ ਸ਼ਾਮ ਸਵੇਰੇ ਨੇ ਕੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਪਰਿਕਰਮਾ ਚਿੰਤਨ ਮੇਰੇ ਨੇ جیون پینڈا سفر دریڈے شام سویرے نے کیتی آپنی ہی پرِکرما چِنتن میرے نے ਧਰਤੀ ਧੁਰੀ

ਨਾਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲਾਈਨ ‘ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਆਪਣੇ ਮਰੇ ਹੋਣ ਦਾ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਮੌਤ ਅੱਗੇ