ਸੋਹਣ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਕਾਮੇ ਰੌਬਟ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਅੱਜ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਬਦਾਮਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਖੁੱਲਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਡਰਿਪ ਨਹੀਂ ।ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ । ਮੈ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਨ ਲੈ

(1) ਸਮਝੋਤਾ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਚੋਣਾਂ ਆ ਗਈਆਂ।ਸਰਪੈਂਚੀ ਲਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਦੋ ਚੌਧਰੀ ਆਤਾ ਸਿਹੁੰ ਤੇ ਮਾਘਾ ਸਿਹੁੰ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਨਿੱਤਰੇ।ਦੋਵੇਂ ਚੰਗੇ ਸਰਦੇ-ਪੁੱਜਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ।ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਪਹਿਲਾਂ

“ਚੱਲ ਛੱਡ , ਹੌਸਲਾ  ਕਰ ,ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ,ਕਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੱਡ ਪੈਰ ਮੋਕਲੇ ਹੋ ਗਏ ਆ ,ਹਾਲੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜੋਗੀ ਹਿੰਮਤ ਬਥੇਰੀ ਆ ਮੇਰੇ ‘ਚ” “ਹੌਸਲੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੌਸਲਾ ਹੀ

(ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ) ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕੰਬ ਉੱਠਿਆ। ਫੜਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਪਰ ਭੂਆ ਜੀ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਚੋਗ਼ਾ ਫੜ ਲਿਆ। ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਤੇਜ ਹੋਣ

-ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ ਪਹਿਲੀ ਸਾਮੀ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾ ਕੇ ਭਿੰਦਾ ਪਟਵਾਰੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਬੋਹਣੀ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਭ ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲੀ ਚੰਗੀ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਹੀਲ ਹੁੱਜਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ,

ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਟਰੱਸਟ (ਰਜਿ.) ਫਗਵਾੜਾ (ਕਪੂਰਥਲਾ) ਵੱਲੋਂ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਪਲਾਹੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਤ ਪੁਸਤਕ ‘ਪਰਵਾਸੀ ਪੰਜਾਬੀ ਜਿਹਨਾਂ ‘ਤੇ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ’ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਵੇਕਲਾ ਉਪਰਾਲਾ ਹੈ ।

ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਭੰਮਰਾ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਕਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਬੇਅੰਤ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਊਰਜਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਕੌਸ਼ਲ ਰਾਹੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ

ਲੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਮੇਰਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਕੋਈ, ਡੋਲ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਮੇਰੇ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਇਨਸਾਨ ਕੋਈ। ਇਹ ਤਾਂ ਦਿਲ ਮੰਨਣ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਐਵੇਂ ਨਾ ਝਗੜੋ ਦੋਸਤੋ,

ਭਖਦਾ ਲਾਲ ਸੂਹਾ ਰੰਗ,ਪੀਡਾ ਪੱਤਲਾ ਮਧਰਾ ਕੱਦ  ਆਪੇ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਆਪੇ ਹੀ  ਹਾਸੇ ਦੇ ਖੜਾਕੇ ਛਡਦੇ ਰਹਿਣਾ,ਉਸ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਪੱਕਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਉਹ ਪਛਲੱਗ ਸੀ ਭਾਵ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ

ਚਾਹੇ ਦੁੱਖਾਂ ਘੇਰੀ ਸਾਡੀ ਜਾਨ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਹੈ। ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿਚ ਹਰ ਸਮੇਂ, ਯਾਰੋ, ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਪਹਿਚਾਨ ਹੈ। ਮੰਗ ਕੇ ਖਾਂਦੇ