ਪੰਮੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ, ਸਲੀਕੇ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਘਰ ਦੇ ਹਰ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਪਾਲੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਸੂਝਵਾਨ ਚੂੜੀਆਂ ਦੇ

ਸੰਤਾਲੀ ਦੀ ਖੂਨ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਐਸੀ ਝੁਲੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦੀਆਂ ਇਜ਼ਤਾਂ ਸ਼ਰੇਆਮ ਲੁਟੀਆਂ ਗਈਆਂ | ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਘਾਣ ਹੋਇਆ ਚਾਵਾਂ ਮਲਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਘਰ ਲੁਟੇ ਗਏ | ਦੰਗਾਕਾਰੀਆਂ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਜਿਹੀ ਅਣਜਾਣੀ ਕਿਤਾਬ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਕਿਸ ਪੰਨੇ ਤੇ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ | ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸੁਖਾਵੀਆਂ ਅਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ਘਟਨਾਵਾਂ

ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਸੜਕ ਤੇ ਵਿਪਨ ਸਾਇਕਲ ਮੂਹਰੇ ਆ ਗਿਆ। ਮਸੀਂ ਬਰੇਕ ਲੱਗੀ । – ਯਾਰ , ਆਪਾਂ ਸ਼ਮੀਰੋ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣਾ , ਉਹਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸ਼ਕੈਤ ਕਰਨੀ ਹੈ । –

ਆਹ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾਉਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਰੁੱਖ ਲਾਓ ਰੁੱਖ ਲਾਓ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਦੁਆਨੀ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦਣੇ । ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪੰਜ ਹਜਾਰ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਰੁੱਖ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ

ਮੇਰਾ ਨਾਂ ਮੋਹਨ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਹਾਂ  ਇਸ ਘਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮੇਂਬਰ | ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪੋਤਾ ਅਤੇ ਪੋਤੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦਾਦੂ ਆਖਦੇ ਹਨ | ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ

ਅਕਾਸ਼ ਉਪਰ ਸੰਘਣੇ ਬੱਦਲ਼ ਛਾਏ ਹੋਏ ਸੀ | ਜੈਲਾ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਹੈ ਰੱਬਾ ! ਹੁਣ ਤਾਂ ਬੱਸ ਕਰ ਜਾ | ਸਾਨੂੰ

ਗ੍ਰਹਿਸਤੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਜਾਪਦਾ ਜਿਵੇਂ ਕੱਚ ਦੇ ਸਮਾਨ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਜਦੋਂ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਪਹੀਆ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ ਤੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਇਕੋ

ਪ੍ਰੋ. ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਮਰ 70 ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਮੁਹਾਲੀ ਵਿਖੇ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਸਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ 1974 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ

ਤਿੰਨ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਬਿੰਜੋਂ(ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ) ਵਿੱਚ ਸਾਇੰਸ ਮਿਸਟਰੈਸ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦਾ ਪਰਖ ਕਾਲ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਤੋਂ ਪੂਰਾ