ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਡਟਾਂਗਾ ਮੈਂ, ਇੱਕ ਇੰਚ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਹਟਾਂਗਾ ਮੈਂ। ਨਹੀਂ ਛਲ ਸਕਦਾ ਮੈਨੂੰ ਹੁਸਨ ਕਿਸੇ ਦਾ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਦਾ ਨਾਂ ਸਦਾ ਰਟਾਂਗਾ ਮੈਂ। ਜੀਵਨ-ਬੇੜੀ ਨੂੰ ਘੂਰ ਰਹੇ ਤੂਫ਼ਾਨ

ਬਦਲਾਅ ਬਦਲਾਅ ਕਰਦੇ ਸੀ ਨਾ ਦਿੱਸਦਾ ਦੱਸੋ ਕਿੱਥੇ ਆਇਆ ਬਦਲਾਅ ਵੇ ਲੋਕੋ ਨਸ਼ਿਆ ਦੀ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਜਵਾਨੀ ਜਿੰਦਗੀ ਲੱਗਦੀ ਦਾਅ ਵੇ ਲੋਕੋ ਰੇਤਾ ਬੱਜਰੀ ਚੜੇ ਰੇਟ ਅਸਮਾਨੀ ਹੁਣ ਦੱਸੋ

ਜਣਾ ਖਣਾ ਝੋਨੇ ਆਲੇ ਜੱਟਾ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਆ ਵਿਚਾਰ ਉੱਠਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕੀ ਲੋਟੂ ਵਿਦਵਾਨ ਪਾ ਪਾ ਪੋਸਟਾਂ ਪੂਰੇ ਨੇ ਵਿਊ ਲੁੱਟਦੇ ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਪਾਣੀ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਜੋ ਫੇਕੂ ਵਿਦਵਾਨ ਹੋਕਾ ਦਿੰਦੇ

ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਵੰਡ ਗ਼ਮਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਭਰਾਵਾ, ਗੱਲੀਂ, ਬਾਤੀਂ ਨਾ ਤੂੰ ਸਾਰ ਭਰਾਵਾ। ਵਿਹਲੇ ਰਹਿ ਕੇ ਰੋਟੀ ਕਦ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਮਿਲਦੀ ਕਰਕੇ ਕੰਮ, ਕਾਰ ਭਰਾਵਾ। ਜੇ ਯੁਵਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪੇ

ਨਾ ਬੁੱਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਸੀ ਨਾ ਲੱਡੂ ਵੰਡੇ ਨਾ ਲਾਈ ਲੋਹੜੀ ਵਿੱਚ ਦਰਾਂ ਦੇ ਬੰਨਣ ਲਈ ਕਿਉਂ ਨਿੰਮ ਪੈ ਗਈ ਥੋੜੀ ਜੰਮ ਦਿਆ ਸਾਰ ਮੈਂ ਕੀ ਮਾੜਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਰ

ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਦੁਖੜੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਕੋਲ਼ੇ ਫੋਲਿਆ ਕਰ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਦਿਲ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਕਰ। ਹਰ ਮੁਸੀਬਤ ਨੂੰ ਵਿਖਾ ਦੇ ਹੱਸ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾੜੀ ਮੋਟੀ ਗੱਲ ਤੇ ਨਾ ਡੋਲਿਆ

ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਧਿਆਪਕ ਸਕੂਲਾਂ ‘ਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਡਾਇਰੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਂਦੇ ਨੇ। ਨੈਤਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਉਹ ਦਿੰਦੇ ਨੇ, ਕਿਤਾਬੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਆਣ

ਨਿੱਕਾ ਬਾਲ ਲੱਭੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਸੱਤਰਾਂ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਨੀਂਦ ਨੂੰ ਬੁਢਾਪਾ ਤਰਸੇ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਨਾ ਮਨ ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਮੁਟਿਆਰ ਤਰਸੇ ਜਦ ਚੜਦੀ ਜਵਾਨੀ ਮੁੱਛ ਫੁੱਟਦੀ ਕਿੱਥੇ ਸੋਚੇ

ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਦੁਖੜੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਕੋਲ਼ੇ ਫੋਲਿਆ ਕਰ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਦਿਲ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਕਰ। ਹਰ ਮੁਸੀਬਤ ਨੂੰ ਵਿਖਾ ਦੇ ਹੱਸ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾੜੀ ਮੋਟੀ ਗੱਲ ਤੇ ਨਾ ਡੋਲਿਆ

ਕਾਮੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਵੇਖ ਮਾਲਕ ਜਾਂਦਾ ਏ ਖਿੱਝ, ਜਦ ਮੰਗਣ ਮਜ਼ਦੂਰੀ, ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਲਾਲ ਕਰੇ। ਇਹੋ ਜਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲੇ।