ਕਹਾਣੀ/ਜੱਸਾ ਤੇ ਮਿੱਠੂ/ਡਾਕਟਰ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੋਟ ਕਪੂਰਾ
ਜੱਸਾ ਤੇ ਮਿੱਠੂ ਡਾਕਟਰ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੋਟਕਪੂਰਾ ਮੋਟੇ ਜਿਹੇ ਢਿੱਡ ਵਾਲੇ ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਸਿਗਰਟ ਲਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਉਤੇ ਰੋਅਬ ਝਾੜਨ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਾਹਮਣੀ ਕੰਧ ਵਿਚ ਵਜਦਾ ਵਜਦਾ ਮਸਾਂ ਹੀ ਬਚਿਆ | ਮੈਂ ਉਸ ਵੱਲ ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਵਲ ਝਾਕਣ ਲੱਗਾ | ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਮੀਜ਼ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਗੁਣਗੁਣਾਇਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਮੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਾਲ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਢੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਸੁਣਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕੱਢੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦਾ ਗੁਸਾ ਹੀ ਕੱਢਿਆ ਸੀ | ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕੋਠੜੀ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕੰਧ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕੇ ਕੋਈ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਕੰਬਲ ਲੈ ਕਿ ਲੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ | ਕੰਬਲ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਮੋਰੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ | ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਖੜਾਕ ਸੁਣ ਉਸ ਨੇ ਕੰਬਲ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਘੁਮਾਈ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਢੱਕ ਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ | ਮੇਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਣ ਦਾ ਮਨ ਕੀਤਾ ਪ੍ਰੰਤੂ ਮੈਂ ਵੀ ਘੇਸਲ ਵੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਸੋਚਿਆਂ ਕੇ ਆਪਾਂ ਕੇਹੜਾ ਇਥੇ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ ਹਾਂ | ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਵੀ ਨੁੱਕਰ ਵਿਚ ਸੁਤੇ ਹੋਏ ਕੰਬਲ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਝਾੜਿਆ ਤੇ ਉਤੇ ਲੈ ਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ | ਮੋਰੀਆਂ ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਕੰਬਲ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਮੇਟ ਨਾਲੋਂ ਕੋਈ ਇੱਕ ਦੋ ਘਟ ਵੱਧ ਹੋਣਗੀਆਂ | ਮੈਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਮੈਂ ਨੀਂਦ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਜਾ ਪਿਆ | ਜਦੋਂ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਅੱਖ ਖੁਲੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਰੂਮ ਮੇਟ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਠਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਝਾਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਾ ਜੇਲ੍ਹ ਸਾਥੀ ਬਣਿਆ ਸੀ | ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕਰਦਾ ਕਿ ਭਾਅ ਜੀ ਇਥੇ ਕਿਵੇਂ | ਉਸ ਨੇ ਝੱਟ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਾਕਾ ਆਪਾਂ ਕਿਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਅੜਿਕੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ | ਆਪਾਂ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਚੌੜੀ ਕਰਕੇ ਪੂਰੀ ਟੋਹਰ ਨਾਲ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਟੱਲੀ ਸੀ | ਦੋ ਬੰਦੇ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੰਗੂਰਾ ਮਾਰਿਆ | ਮੈਂ ਝੱਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਾਲ਼ ਕਢੀ | ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਲੜਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ | ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਤੇਜ਼ ਹਥਿਆਰ ਕੱਢਿਆ,ਜਿਹੜਾ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਹਥਿਆਰ ਨੂੰ ਵਰਤਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਥਾਏਂ ਢੇਰੀ ਕਰ ਦਿਤੇ | ਉਥੋਂ ਭੱਜਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ | ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਣ ਲਗੇ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ | ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਮੈਂ ਘਬਰਾ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਬੋਲ ਸਕਿਆ | ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਇਥੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਸੁੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲੋਰ ਵਿਚ ਹੀ ਸੌਂ ਗਿਆ | ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਸਿਰ ਦੁੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਨਜ਼ਰ ਘੁਮਾਈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਿਆ | ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕੋਈ ਸਾਥੀ ਤਾਂ ਮਿਲਿਆ | ਜੇਲ੍ਹ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਅਸਾਨ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਲੰਘੇਗਾ | ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਕਿ ਇਥੇ ਕਿਵੇਂ ਆਉਣਾ ਹੋਇਆ | ਮੇਰੇ ਸਵਾਲ ਦੇ ਜੁਆਬ ਵਿਚ ਉਹ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸੜਕ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਇਕ ਢਾਬਾ ਸੀ | ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਢਾਬੇ ਤੇ ਭੀੜ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ | ਬਸਾਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਢਾਬੇ ਤੇ ਰੁਕਦੀਆਂ ਸਨ ਸਵਾਰੀਆਂ ਚਾਹ ਨਾਸ਼ਤਾ ਤੇ ਲੰਚ ਆਦਿ ਮੇਰੇ ਢਾਬੇ ਤੇ ਲੈਂਦੀਆਂ ਸਨ ਡ੍ਰਾਈਵਰ,ਕੰਡਕਟਰ ਤੋਂ ਕਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਹੀ ਮੇਰੇ ਢਾਬੇ ਤੇ ਬਸ ਰੋਕ ਮੇਰੀ ਚੰਗੀ ਵਿਕਰੀ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ | ਸ਼ਾਮ ਤੋਂ ਰਾਤ ਤਕ ਟਰੱਕਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ | ਟਰੱਕਾਂ ਵਾਲੇ ਛਿੱਟ ਲਾਓੰਦੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਤੇ ਥੋੜਾ ਸੁਸਤਾ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਲ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਸਨ | ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਢਾਬੇ ਦੇ ਉਪਰ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਛਾਪਾ ਮਾਰਿਆ | ਟਰੱਕਾਂ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ | ਟਰੱਕਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਹੋਈ ਤੇ ਢਾਬੇ ਦੀ ਵੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਹੋਈ | ਢਾਬੇ ਦੇ ਮੰਜੇ ਥਲੋਂ 20 ਕਿਲੋ ਚਰਸ ਪਕੜੀ ਗਈ | ਮੈਂ ਤਾਂ ਚਰਸ ਕਦੇ ਦੇਖੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ | ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਫਾਈ ਵਿਚ ਕੁਝ ਆਖਦਾ | ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਫੜ ਕੇ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਵਿਚ ਲਿਆ ਸੁਟਿਆ | ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ | ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾਂ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗਾ | ਖਾਣਾ ਵਗੈਰਾ ਤਾਂ ਇਥੇ ਘਟੀਆ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਪ੍ਰੰਤੂ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕੁੱਕ ਭੱਜ ਗਿਆ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮੈਂ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕੁੱਕ ਹਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰਾਂਗਾ ਤੇ ਆਪਾਂ ਰਲ ਕੇ ਕੁਕਿੰਗ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ ਤੇ ਮੌਜ ਨਾਲ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਖਾਵਾਂਗੇ | ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਨਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਥੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਡੰਗ ਵੀ ਸਾਰ ਦਿਆ ਕਰਾਂਗਾ | ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ | ਇਸ ਤਰਾਂ ਢਾਬੇ ਵਾਲੇ ਜੱਸੇ ਦੀ ਅਤੇ ਨਸ਼ੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਿੱਠੂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਗਈ | ਉਹ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਕੁਕਿੰਗ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਤੇ ਚੰਗਾ ਖਾ ਕੇ ਆਓਂਦੇ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਕਰ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ | ਇਕ ਦਿਨ ਮਿੱਠੂ ਤੇ ਜੱਸਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਮਿੱਠੂ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਲੈ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰਤਾ ਦਸਦਾ ਹਾਂ | ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਚਾਰ ਭਾਈ ਵਸਦੇ ਸਨ ਤੇ ਇਕ ਭਾਈ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਸੀ ਉਹ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ | ਉਸ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਲੰਗੜੀ ਘੋੜੀ ਤੇ ਇੱਕ ਕੱਚਾ ਕੋਠਾ ਦੇ ਕੇ ਵੱਖਰਾ ਕਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਪ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਘੋੜੇ ਰੱਖ ਲੈ | ਜਦੋਂ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਟੁਰ ਪਿਆ | ਚਲਦਾ ਚਲਦਾ ਦੂਰ ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਕੋਲ ਨੌਕਰ ਹੋ ਗਿਆ | ਉਹ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੇਹਨਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਲੈ ਕੇ ਆਟੇ ਦਾ ਪੇੜਾ ਕਰ ਉਸ ਵਿਚ ਸਿੱਕਾ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਘੋੜੀ ਨੂੰ ਖਵਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ | ਇਸ ਤਰਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੀ ਰਕਮ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਇਕ ਨੇਕ ਤਬੀਅਤ ਦਾ ਨੌਕਰ ਹੈ | ਇਸ ਤਰਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਗਏ | ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਆਪਣੇ ਜ਼ਾਲਿਮ ਭਰਾਵਾਂ ਲਈ ਉਚਾਟ ਹੋ ਗਿਆ | ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਛੁਟੀ ਲੈ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਚਲ ਪਿਆ |
ਕਹਾਣੀ/ਜੱਸਾ ਤੇ ਮਿੱਠੂ/ਡਾਕਟਰ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਕੋਟ ਕਪੂਰਾ Read More »