(ਰੂਸ ਯੂਕ੍ਰੇਨ ਜੰਗ ਸਾਂਤੀ ਦੀ ਅਪੀਲ) ਆਜਾ ਤੱਕ ਲੈ ਆ ਲੈ ਦੇਖ ਜਿੰਦੇ ਅੱਖੀ ਵੇਹਦਿਆਂ ਹੱਸਦੀਆ ਵੱਸਦੀਆਂ ਤੁਰ ਗਈਆਂ ਜਿੰਦੜੀਆਂ ਨੇ ਹਇਓ ਰੱਬਾ ਮੇਰੀ ਭੁੱਬ ਨਿਕਲ ਜੇ ਜਦ ਮੈਂ ਰੋਂਦੀਆਂ

ਕੋਈ ਜਿੱਤੇ ਕੋਈ ਹਾਰੇ। ਅਸਾਡੇ ਹੱਕ ਨਾ ਮਾਰੇ।   ਚੜ੍ਹੇ ਬਸ ਹੁਣ ਨਵਾਂ ਸੂਰਜ  ਕਰੋ ਇਹ ਕਾਮਨਾ ਸਾਰੇ।   ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ ਫ਼ਿਰ ਹੱਸੇ ਕਰੋ ਅਰਦਾਸ ਇਹ ਪਿਆਰੇ।   ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ

ਜਦ ਸਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਹੈ, ਫਿਰ ਇਸ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਵਿੱਚ ਕੀ ਖਰਾਬੀ ਹੈ? ਇਹ ਸ਼ਹਿਦ ਨਾਲੋਂ ਮਿੱਠੀ, ਨਾ ਇਸ ਵਰਗਾ ਹੋਰ ਕੋਈ, ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਇਦ੍ਹੇ ਲਈ

ਲੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਮੇਰਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਕੋਈ, ਡੋਲ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਮੇਰੇ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਇਨਸਾਨ ਕੋਈ। ਇਹ ਤਾਂ ਦਿਲ ਮੰਨਣ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਐਵੇਂ ਨਾ ਝਗੜੋ ਦੋਸਤੋ,

ਟਪੂਸੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਕੰਧਾਂ ਬਨੇਰੇ ਟੱਪਦੇ ਟਾਹਣੀ ਟਾਹਣੀ ਦੇ ਫੁਲ ਸੁੰਘਦੇ, ਲਾਹ ਲੈਂਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੋਈ ਸ਼ਰਮ ਹਯਾ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ! ਜ਼ਮੀਰ ਵਿਕਾਊ ਤਖ਼ਤੀ ਲਟਕਾਉਂਦੇ ਗਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਹੋਕਾ ਲਾਉਂਦੇ ਆਪਣੇ

ਆਓ ਸਾਰੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਲਈ ਵੋਟਾਂ ਪਾਈਏ , ਬਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ । ਅੰਨਦਾਤਾ ਵੇਖੋ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਹੈ ਕਰਦਾ , ਜਿਸ ਦੀ ਕਿਰਤ ਖਾਵੇਂ ਇਹ ਕੁੱਲ ਸੰਸਾਰ । ਗਰੀਬ ਮਜ਼ਦੂਰ

ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਬਟਨ ਦਬਾਇਓ, ਵੋਟਾਂ ਆਈਆਂ ਨੇ। ਫਿਰ ਨਾ ਪਿੱਛੋਂ ਲੋਕੋ ਪਛਤਾਇਓ, ਵੋਟਾਂ ਆਈਆਂ ਨੇ। ਮੁਫਤ ਕਣਕ ਤੇ਼ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਅਰਥ ਸਮਝਾਇਓ, ਵੋਟਾਂ ਆਈਆਂ

ਪੰਜਾਂ ਸਾਲਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਆਵਣ ਵੋਟਾਂ, ਗਲੀ ਗਲੀ ਫਿਰਾਵਣ ਵੋਟਾਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭਾਅ ਜੀ,ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੈਣ ਜੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਜੀ ਕਹਾਵਣ ਵੋਟਾਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਫੀਮ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦਾਰੂ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ

ਜਿਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕੋਈ ਧੀ, ਯਾਰੋ, ਉਹ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਖੰਡਰ ਹੀ। ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਦਾ ਭਲਾ ਮੰਗੇ, ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਕੱਲੀ ਧੀ। ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਉਹ ਦੱਸੇ

ਮਿੱਧੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਖਾਤਰ ਖ਼ਾਰ ਕੋਈ ਕੋਈ, ਚੁੰਮੇ ਲੋਕਾਂ ਖਾਤਰ ਦਾਰ ਕੋਈ ਕੋਈ। ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸਾਰ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਗ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਏ ਸਾਰ ਕੋਈ ਕੋਈ। ਹਰ ਕੋਈ ਫੁੱਲ