ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਆਦਰਸ਼ ਸਾਨੂੰ ਸਹੀ ਰਸਤੇ ‘ਤੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼, ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਰਪਣ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਵਿਰੁੱਧ ਚੁੱਕੇ ਗਏ ਕਦਮ ਅੱਜ ਵੀ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ, ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਅਤੇ ਅਸਮਾਨਤਾ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਦੀ ਕੁਹਾੜੀ ਦੀ ਧਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਇਹ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰਲੇ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਹਨੇਰੇ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨਾ ਪਵੇਗਾ।
ਅੱਜ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਭਗਵਾਨ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਦੀ ਜਯੰਤੀ ਮਨਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਸਿਰਫ਼ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਕਿਰਦਾਰ, ਉਸਦੇ ਆਦਰਸ਼ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਗੂੰਜ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਅਨਿਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਲੜੀ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਧਰਮ, ਸੱਚ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ।
ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ, ਨਿਆਂ, ਸੱਚ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੀ ਖੋਜ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਾਂਗ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਝੁਕਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਦੇਖਣਾ ਪਵੇਗਾ? ਨਹੀਂ! ਅਸੀਂ ਉੱਠਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਉਹੀ ਲੋਕ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜ ਨੇ ਭੁੱਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਨੌਜਵਾਨ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਜਾਣੂ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਿਆਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਸਗੋਂ ਹਰ ਗਲੀ, ਹਰ ਸੜਕ ‘ਤੇ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਲਯੁਗ ਵਿੱਚ, ਸੱਤਾ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਜਾਲ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਭੁਲੇਖੇ ਨੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਕੜ ਲਿਆ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਕੁਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਧਦੀ-ਫੁੱਲਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਕਦਮ ‘ਤੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਮੋੜ ‘ਤੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਪੁਕਾਰ ਹੈ: ਹੇ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ, ਤੁਸੀਂ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ਆਓਗੇ? ਅਸੀਂ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਰਹਾਂਗੇ? ਸਾਨੂੰ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਇਸ ਝੂਠ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ?
ਅੱਜ, ਹਰ ਗਲੀ, ਹਰ ਮੁਹੱਲੇ, ਹਰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ‘ਤੇ ਬੁਰਾਈ ਅਤੇ ਕੁਕਰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਉੱਠ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਪੇਡ ਨਿਊਜ਼ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਰੁਝਾਨਾਂ ਤੱਕ, ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਝੂਠ ਦਾ ਬੋਲਬਾਲਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਾਂਗੇ, ਇੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਜੋ ਦੁਸ਼ਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਵੇਗੀ। ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ, ਹੇ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ?
ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ? ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਸਿਰਫ਼ ਚਾਪਲੂਸੀ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਹੀ ਚੱਲਦੀ ਹੈ? ਨਹੀਂ! ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ। ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਕਿਸੇ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਹੋ, ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ! ਤੁਹਾਡਾ ਕੁਹਾੜਾ ਉਹ ਹਥਿਆਰ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਲੋੜ ਹੈ। ਉਹ ਕੁਹਾੜਾ ਜੋ ਜ਼ੁਲਮ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਮਿੱਧਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਅਤੇ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੁਹਾੜੀ ਚੁੱਕੋਗੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮੌਕਾ ਦਿਓਗੇ?
ਅੱਜ ਤੱਕ, ਇਹ ਕੋਈ ਮਨਘੜਤ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਸਾਡੀ ਹਕੀਕਤ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਨਾਗਰਿਕ ਸੱਚ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਅਦਾਲਤਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ‘ਤੇ ਉਡੀਕ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਮੰਡਰਾ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਵਿਧਾਨਪਾਲਿਕਾ ਅਤੇ ਕਾਰਜਪਾਲਿਕਾ ਦੋਵੇਂ ਸਵਾਰਥੀ ਹਿੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਸਭ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਆਵੇਗਾ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਤਬਦੀਲੀ ਸਿਰਫ਼ ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰੋਂ ਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਓਗੇ, ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ? ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁਹਾੜੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਉਹ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆਵਾਂਗੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਾਇਕ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਸਮੂਹਿਕ ਚੇਤਨਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਸੱਚ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਲੜਾਈ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਲੜਾਂਗੇ ਜਿਸਨੂੰ ਨਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਸਮਾਜ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਵਾਂਗੇ ਜਿੱਥੇ ਸਵੈ-ਮਾਣ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਬਦ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ।
ਸਾਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸੱਚ ਦੇ ਮਾਰਗ ‘ਤੇ ਲੈ ਜਾਓ। ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੀਵਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜਗਾਓ, ਜੋ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਕੁਹਾੜੀ ਸਾਡੀ ਉਮੀਦ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਕੁਹਾੜੀ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਰ ਝੂਠ ਨੂੰ ਵੱਢ ਸੁੱਟਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਰਹਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਫਿਰ ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਭਰ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੈ, ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਲੜਾਈ ਹੈ – ਸਾਡੇ ਲਈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ।
