ਚਿੱਟੇ-ਚਾਨਣ ਬਣੇ ਵਿਚਾਰੇ ਲੁਕ-ਲੁਕ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਰਲ਼-ਮਿਲ਼ ‘ਨ੍ਹੇਰੇ ਕਿਰਨਾ ਉੱਤੇ ਨਿੱਤ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਵੀ ਅੱਜ-ਕੱਲ ਖ਼ਤਰਿਉਂ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ, ਕਿੰਝ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਉਣਾ ਦੀਵੇ

ਮਨ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਜ਼ਿਮੇਵਾਰੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਰਹਿ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ ਆਪਣੀਆਂ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸਲੀਬ ਤੇ ਟੰਗ ਕੇ

ਲਾਰੇ ਲਾ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ‘ਚੋਂ ਪੈਸੇ ਕਢਾਉਣ ਨੇਤਾ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਹਿੰਦੇ,”ਰਿਸ਼ਵਤ ਨੂੰ ਠੱਲ੍ਹ ਪਾਉਣੀ,” ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਆਪੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਵਧਾਉਣ ਨੇਤਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਲਾ ਕੇ ਨਸ਼ਿਆਂ

ਤੰਤਰ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਲਈ ਜਦ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਲੋਕ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਤਾਂ ਲੋਕਤੰਤਰ ਮਜਬੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਨ ਦੇ ਧਨ ਨਾਲ ਹੋਏ ਵਿਕਾਸ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਜਨ ਨੂੰ ਹੀ ਸਮਰਪਿਤ

ਮਨ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਜ਼ਿਮੇਵਾਰੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਰਹਿ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਗਈ ਆਪਣੀਆਂ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸਲੀਬ ਤੇ ਟੰਗ ਕੇ

ਮੈਂ ਅੱਕ ਗਈ ਆਂ ਥੱਕ ਗਈ ਆਂ ਕੁਰਲਾ ਰਹੀਂ ਆਂ ਪਰ ਚੀਕ ਮੂੰਹੋਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੀ ਇਹ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰੂਪ ਵਟਾ ਲੈਂਦੀ ਐ ਹਾਸਾ ਬਣ ਇਹ ਖਿੜ ਖਿੜ ਮੂੰਹੋਂ ਬਾਹਰ

ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਚਮਕੇ ਤਾਰਾ -ਤਾਰਾ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ ਨਵਾਂ ਕੋਈ ਹੁਣ ਹੋ ਰਿਹਾ ਪਸਾਰਾ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਬਣਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਏ ਸੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਨਿਤਾਰਾ

ਅੱਗ ਨੇ ਅੱਗ ਬੁਝਾਈ ਕਦ ਹੈ? ਜਾਂ ਫਿਰ ਠੰਢਕ ਪਾਈ ਕਦ ਹੈ? ਤੇਰੀ ਝੂਠ ਅਦਾਲਤ ਅੰਦਰ ਸੱਚ ਦੀ ਦੱਸ ਸੁਣਵਾਈ ਕਦ ਹੈ? ਲੋਕਾ ਤੰਤਰ ਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਬਸ ਲੋਕਾ ਮੱਤ