(1969 ‘ਚ ਲਿਖੀ ਪਰ 1971’ਚ ਛਪੀ ਉਸ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ‘ਆਰਤੀ’ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ) ਆਰਤੀ ……… ਮੈਂ ਕਿਸ ਹੰਝੂ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲਕੇ ਤੇਰੀ ਆਰਤੀ ਗਾਵਾਂ, ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ

21ਵੀਂ ਸਦੀ ਨੇ 25 ਵੇਂ ਵਰ੍ਹੇ ‘ਚ ਆਪਣਾ ਧਰਿਆ ਪੈਰ! ਕੁੱਝ ਰੰਗ ਬਦਲੇ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਬਦਲ ਗਈ ਕੁੱਝ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਏ ਵੈਰ! ਜਨ-ਮਾਨਸ ਹਰ ਫਿਕਰੀਂ ਬੈਠਾ ਪਿਆ ਮਨਾਵੇ ਖ਼ੈਰ ! ਰਹੇ

ਵਕਤ ਖੰਭਾਂ ਦਾ ਵਰ, ਵਕਤ ਹੀ ਜਾਲ਼ ਹੈ ਵਕਤ ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਵਕਤ ਹੀ ਢਾਲ ਹੈ ਜਦ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜਿੰਦ ਨੇ ਕਰਜ਼ ਮੋੜਿਆ ਹਰ ਘੜੀ ਹਰ ਉਹ ਪਲ ਹੀ ਨਵਾਂ

ਜਸਵੰਤ ਗਿੱਲ ਸਮਾਲਸਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਉਹ ਕਵਿਤਾ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸਿਰਫ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੇ। ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ। ਇਸਕਾਵ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ

ਨਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋਣ ‘ਤੇ, ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ ਮੈਂ ਸੇਲ ‘ਤੇ ਲਾ ‘ਤਾ। ਏਜੰਟ ਦੇ ਹੱਥ ਚਾਬੀਆਂ ਦੇ ਕੇ, ਕੀਮਤ, ਰੇਟ ਵੀ ਸਭ ਸਮਝਾ ‘ਤਾ। ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਹੁਣ ਤੇਰੇ

ਸਭ ਕੁੱਝ ਦਾਅ ਤੇ ਲੱਗੇ ਝੁੱਗਾ ਚੌੜ ਕਰਾ ਜਾਵੇ ਜਦ ਵਪਾਰ ਚ ਘਾਟਾ ਪਵੇ ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਖੋਂ ਹੌਲਾ ਕਰਕੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ ਅਣਗੌਲਿਆ ਜੋ ਕਰੇ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਡੱਕਾ ਤੋੜ