ਮਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰੱਬ ਆਪ ਹੈ ਵੱਸਦਾ ਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈ ਜਾਵੇ ਰੱਬਾ ਫਿਰ ਇਹ ਨੀ ਦੱਸਦਾ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਛਮ ਛਮ ਵਰਦੇ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਫੜਦਾ ਕੋਈ ਬਾਂਹ ਓ

ਲਹਿਰਾਂ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਚਲਦੀਆਂ ਨੇ ਆਰੁਕ ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਰਫ ਦਿਸ਼ਾ ਬਦਲ ਦੀਆਂ ਨੇ ਹਵਾਵਾਂ ਪਰ ਵਗਦੀਆਂ ਨੇ ਹਰ ਪਲ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨ,ਮਹੀਨੇ, ਸਾਲ ਵੀ ਬਣਦੇ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਉਸ

ਰਾਜ-ਧਰਮ ‘ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਂਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਉੱਚਰੇ: ਪਿਆਰੇ ਭਗਤ-ਜਨੋ! ਰਾਜੇ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇੱਕੋ ਹੀ ਧਰਮ ਰਾਜ-ਧਰਮ ਮਤਲਬ ਸਮੂਹ ਪਰਜਾ ਦੀ ਭਲਾਈ ਤੇ ਮੁਲਕ ਦਾ ਚੌਤਰਫ਼ਾ ਵਿਕਾਸ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਤਾਣੇ

(1969 ‘ਚ ਲਿਖੀ ਪਰ 1971’ਚ ਛਪੀ ਉਸ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ‘ਆਰਤੀ’ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ) ਆਰਤੀ ……… ਮੈਂ ਕਿਸ ਹੰਝੂ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲਕੇ ਤੇਰੀ ਆਰਤੀ ਗਾਵਾਂ, ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ

21ਵੀਂ ਸਦੀ ਨੇ 25 ਵੇਂ ਵਰ੍ਹੇ ‘ਚ ਆਪਣਾ ਧਰਿਆ ਪੈਰ! ਕੁੱਝ ਰੰਗ ਬਦਲੇ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਬਦਲ ਗਈ ਕੁੱਝ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਏ ਵੈਰ! ਜਨ-ਮਾਨਸ ਹਰ ਫਿਕਰੀਂ ਬੈਠਾ ਪਿਆ ਮਨਾਵੇ ਖ਼ੈਰ ! ਰਹੇ

ਵਕਤ ਖੰਭਾਂ ਦਾ ਵਰ, ਵਕਤ ਹੀ ਜਾਲ਼ ਹੈ ਵਕਤ ਹਥਿਆਰ ਵੀ ਵਕਤ ਹੀ ਢਾਲ ਹੈ ਜਦ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜਿੰਦ ਨੇ ਕਰਜ਼ ਮੋੜਿਆ ਹਰ ਘੜੀ ਹਰ ਉਹ ਪਲ ਹੀ ਨਵਾਂ

ਜਸਵੰਤ ਗਿੱਲ ਸਮਾਲਸਰ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਉਹ ਕਵਿਤਾ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸਿਰਫ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੇ। ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ। ਇਸਕਾਵ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ